http://www.druidry.org

Vision on death:

While a Christian Druid may believe that the soul is only born once on Earth, most Druids adopt the belief of their ancient forebears that the soul undergoes a process of successive reincarnations – either always in human form, or in a variety of forms that might include trees and even rocks as well as animals.

Many Druids share the view reported by Philostratus of Tyana in the second century that the Celts believed that to be born in this world, we have to die in the Otherworld, and conversely, that when we die here, we are born into the Otherworld. For this reason, Druid funerals try to focus on the idea that the soul is experiencing a time of birth, even though we are experiencing that as their death to us. Vision on the soul:

Images:

coastline

The story of the Selkie:

Op één van de Shetlandeilanden waren zeehonden magische creaturen die “blessings” brachten aan de zee en het land. Sommigen stamden zelfs af vand e “zeehond”, lang lang geleden ind e tijd dat mensen en dieren nog met elkaar konden spreken en in één wereld woonden.Zowel mannen als vrouwen konden met zeehonden trouwen en kinderen krijgen. Dat waren geen gewonen zeehonden, maar magische creaturen, half mens-half zeehond. Ze heetten “Selkies”. Elk jaar op midzomernacht zwommen een dozijn selkies naar de kust , en legden hun zilveren huid af opd e rotsen. Ze werden even zes mannen en zes vrouwen en dansten onder het maanlicht om daarna de liefde te bedrijven. Daarna kropen ze terug in hun zilveren huid, de vrouwen met de volgende generatie “selkies” in hun schoot. Op een dag zag een man dit tafereel plaatsvinden. Hij werd verliefd op een vrouw en verborg haar zeehonden-huid. Hij vroeg haar ten huwelijk en negen maanden later baarde ze een kind. Zeven jaar later vroeg ze haar “huid” terug. Ze was aan het opdrogen en haar ogen traanden voortdurend. Ze moest terug in zee. Ze moest haar kind achterlaten. De man wou haar opsluiten, maar haar zoon begreep wat er aan de hand was. Hij bracht haar “huid” en liet haar ontsnappen richting water. Sindsdien zwemt er elke avond een zeehond langs hun huis. De man en de zoon zitten op de rotsen en wachten totdat de zeehond langskomt. Ze staren naar elkaar en zien uit haar donkere grote ogen tranen rollen.